Asset Publisher Asset Publisher

Samochód

Czy mogę wjechać samochodem do lasu? Skąd mam wiedzieć czy droga jest publiczna czy leśna? Czy strażnik leśny może nałożyć mandat? - odpowiedzi na te i inne pytania.

Czy mogę wjechać samochodem do lasu?

Zasady udostępniania lasów są precyzyjnie opisane w rozdziale 5. Ustawy o lasach.  Wynika z niej, że ruch motorowerem, pojazdem silnikowym (samochodem, motocyklem czy quadem), a także zaprzęgiem konnym dopuszczalny jest tylko drogami publicznymi. Każdym pojazdem można wjechać do lasu drogą leśną tylko wtedy, gdy jest wyraźnie ona oznaczona drogowskazami dopuszczającymi ruch (np. wskazany jest kierunek i odległość dojazdu do miejscowości, ośrodka wypoczynkowego czy parkingu leśnego). Nie dotyczy to inwalidów, którzy poruszają się pojazdami przystosowanymi do ich potrzeb.

Uwaga! Na drogach leśnych nie muszą być ustawione szlabany i znaki zakazujące poruszania się po nich, gdyż zakaz ten wynika wprost z zapisów ustawy o lasach. Obowiązuje on cały rok, nie tylko w okresie zagrożenia pożarowego.

Także jazdę konną po lesie ustawa dopuszcza tylko drogami wyznaczonymi przez właściwego nadleśniczego.

Wszystkie te przepisy nie dotyczą pracowników nadleśnictw w czasie wykonywania obowiązków służbowych, właścicieli lasów w ich własnych lasach, osób wykonujących i kontrolujących gospodarkę leśną, służb ratujących zdrowie i mienie ludzkie (policja, straż pożarna, pogotowie ratunkowe), myśliwych wykonujących zadania gospodarcze oraz właścicieli pasiek zlokalizowanych w lasach.

Skąd mam wiedzieć czy droga jest publiczna czy leśna?

Nie ma, niestety, jednolitego i czytelnego systemu oznakowania dróg publicznych biegnących przez lasy. Jest to obowiązek zarządcy drogi, który powinien oznakować drogę zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów ruchu drogowego oraz ustawy o lasach. Najlepiej kierować się ogólną zasadą wjeżdżania samochodem do lasu tylko tam, gdzie wyraźnie pozwalają na to znaki drogowe. Zgodnie z ustawą o lasach nie ma obowiązku oznakowania znakami zakazu dróg, gdzie nie wolno wjeżdżać. Należy zatem stosować zasadę, że droga nieoznakowana nie jest dopuszczona do ruchu.

Nadleśnictwa ustawiają tablice informacyjne z drogami wyznaczonymi do ruchu i miejscami parkingowymi. Można także szukać takich informacji w urzędach gmin i punktach informacji turystycznej.

Gdzie zostawić samochód wybierając się do lasu?

Wybierając się do lasu należy samochód pozostawić w miejscu oznaczonym jako parking lub miejsce postojowe. Zgodnie z art. 29 ustawy o lasach tylko tam można bezpiecznie parkować. Każde nadleśnictwo przygotowuje sieć parkingów leśnych oraz miejsc parkowania pojazdów. Informacje o nich można znaleźć na stronie internetowej nadleśnictwa. Najłatwiej na nią trafić wpisując adres www.lasy.gov.pl, a potem wybierając odpowiednią dyrekcję regionalną i nadleśnictwo.  

Nie należy pozostawiać samochodów przed szlabanami i na poboczach dróg, nawet jeśli są one dopuszczone do ruchu, ponieważ utrudnia to ich gospodarcze wykorzystanie.

Czy strażnik leśny może zatrzymać samochód i wylegitymować kierowcę?

Strażnik leśny, podobnie jak inni pracownicy Służby Leśnej, którzy mają uprawnienia strażnika leśnego, mogą, zgodnie z art.29c Ustawy prawo o ruchu drogowym, zatrzymywać pojazdy i legitymować kierowców na terenie lasów. Jeżeli kierowca pojazdu nie zastosował się do przepisów i znaków drogowych dotyczących zakazu wjazdu, zatrzymywania się i postoju obowiązujących na terenie lasów musi liczyć się z tym, że strażnik leśny może go zatrzymać, wylegitymować i wydać polecenie co do zachowania się na drodze. Jeżeli samochód przewozi drewno lub zachodzi uzasadnione podejrzenie, że kierowca popełnił w lesie przestępstwo, strażnik leśny może zatrzymywać pojazd do kontroli także poza terenem leśnym.

Zgodnie z zapisami ustawy o lasach strażnik leśny ma także prawo do legitymowania innych osób, np. świadków wykroczeń i przestępstw, nakładania oraz pobierania grzywien (mandatów karnych), odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia.

Należy się liczyć także z tym, że wobec osób uniemożliwiających kontrolę strażnik leśny ma prawo stosować środki przymusu bezpośredniego łącznie z użyciem broni.

Czy strażnik leśny może nałożyć mandat?

Strażnik leśny i pracownik Służby Leśnej mający uprawnienia strażnika np. leśniczy,  ma prawo do nałożenia grzywny w formie mandatu karnego o wysokości od 20 do 500 złotych. Grzywny są nakładane za wykroczenia określone w kodeksie wykroczeń (np. wjazd i parkowanie pojazdu w miejscu niedozwolonym, niszczenie grzybów i grzybni, płoszenie, zabijanie dzikich zwierząt, niszczenie lęgów ptasich mrowisk itd.), w ustawie o ochronie przyrody (np. wypalanie roślinności, uszkadzanie drzew i krzewów) oraz za wykroczenia określone w prawie łowieckim.

Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenie stanowi, że grzywny są nakładane w zasadzie w formie mandatu kredytowanego, wręczanego sprawcy wykroczenia za pokwitowaniem odbioru. Mandat staje się prawomocny po pokwitowaniu jego odbioru przez ukaranego, a należność grzywny należy uiścić w terminie 7 dni na konto widniejące na blankiecie mandatu.

W przypadku gdy sprawcą wykroczenia jest osoba czasowo przebywająca na terenie naszego kraju lub osoba nie mająca stałego miejsca zamieszkania i pobytu, nakłada się mandat karny gotówkowy. W takiej sytuacji należność wpłaca się od razu osobie, która nałożyła mandat.

W sytuacji, gdy wyrządzona szkoda jest znaczna (np. skradziono drewno, zniszczono fragment lasu, budowlę lub urządzenie) i kwalifikuje się to do wyższej kary niż pięćsetzłotowy mandat, strażnik leśny występuje do sądu z wnioskiem o ukaranie i pełni rolę oskarżyciela publicznego. Wtedy grzywnę nakłada sąd, który dodatkowo może także orzec np. wypłacenie nawiązki za spowodowaną szkodę.


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

GESCHICHTE

GESCHICHTE

Im Jahre 1286 schließ die Stadt Gubin ein Handelsgeschäft ab, dessen Folgen durch die Jahrhunderte die Entwicklung der Stadt beeinflussten, indem das Geschäft die Haupteinkommensquelle war. Die Bewohner von Gubin kauften von Heinrich III. dem Erlauchten das Dorf Tholmer mit allen Rechten und Ländereien – obwohl es von den Hussiten zerstört worden war, befanden sich um das Dorf wertvolle Wälder und Wiesen. Das Dorf war in der Nähe von dem heutigen Dorf Dzikowo, 8 km östlich von Gubin, gelegen. Erwerb dieses Gebietes erwies sich für die Stadt als ein großer Wert, der durch die Jahrzehnten ständig wuchs. Das war der Anfang des städtischen Nadelwaldes, der malerische Hügel bewächst. Die Entscheidung war sehr berechtigt, denn die Stadt konnte sich damals nur im östlichen Teil entwickeln (die restlichen Richtungen wurden von Klöstern verwaltet).

Im Jahre 1726 legten die Bewohner von Gubin eine Beschwerde gegen Stadtbehörden bezüglich schlechter Verwaltung der städtischen Wälder ein. Es ging darum, dass das Holz mehreren Dörfern zur Verfügung gestellt worden war und dass der Gewinn aus dem Nadelwald voraussichtlich viel höher sein konnte. Infolge der Intervention reduzierten die Behörden den Zugang zum Holzsammeln (zwei Tage pro Woche) und es wurden dazu nur die Bürger von Gubin berechtigt. Im Jahre 1822 wurde eine Forstdeputation zur Waldverwaltung ernannt (zusammengesetzt aus dem Bürgermeister, Stadtratsmitglied und vier Bewohnern, später auch aus dem Oberförster).

Am 25. Mai 1830 ging über der Stadt und dem Wald ein furchtbares Gewitter nieder, das etwa 140 Tsd. Bäume umstürzte, und seine Folgen waren 10 Jahre lang sichtbar. Die umgestürzten Bäume wurden zum Wiederaufbau der beschädigten Gebäuden verwendet. Dann im Jahre 1840 suchten den Wald große Brände heim.

Nach dieser Zeit wurde die Forstwirtschaft mehr profitabel und alle Stadtteile entwickelten sich dank richtiger Entscheidungen des damaligen Bürgermeisters Bothmer. Die Oberförsterei in Dzikowo wurde erbaut und der erste Förster erhielt eine Dienstwohnung. In den einigen weiteren Jahren gab es ein paar durch Insekten verursachten Katastrophen, mit denen viele Bewohner von Gubin gekämpft haben, die Bekämpfung kostete viele Tausend Mark. Im Jahre 1888 wurden in den Wäldern Tiefbohrungen nach Braunkohle durchgeführt, jedoch die Lagerstätten erwiesen sich als ziemlich klein und unwirtschaftlich. Das Büro der städtischen Oberförsterei in Dzikowo (Biuro Miejskiego Nadleśnictwa w Dzikowie) funktionierte bis dem 2. Weltkrieg. Das Gebäude, wo sich das Büro befand, wurde letztendlich 1999 wegen Modernisierung einer Staatsstraße abgerissen.

Die etwa 6000 ha betragende Fläche von städtischen Wäldern war in dieser Zeit in 6 Forstreviere geteilt.

 

 Mapa lasów miejskich Guben z 1934 r.} 
 
   
 
 
Mapa przeglądowa  
 
 Mapa 
 
 Sosny 
 
 Mapa 
 
 Kamera p-poż przy siedzibie Nadleśnictwa ul. Dolna 19 
 
 
 Balonik na tle drzew 
 
 remont dachu
 
 
 Znaleziona butelka 
 
 Sadzenie drzewek 
 
 Głaz okolicznościowy upam. huragan 
 
 Siedziba po remoncie