Wydawca treści
Narciarstwo biegowe
O ile skoki narciarskie to sport dla wyczynowców, to biegać na nartach może prawie każdy. A leśne ścieżki wydają się do tego wręcz stworzone.
Narciarstwo biegowe jest o wiele mniej popularne od zjazdowego, choć łatwiejsze do uprawiania. Nie trzeba wyjeżdżać w góry, nie potrzeba jest infrastruktura z wyciągami i kolejkami (nie trzeba też stać w kolejkach do nich). Wystarczą narty, kijki i rozległy, zaśnieżony teren. No właśnie, zaśnieżony. To zapewne kapryśna aura jest przyczyną małej popularności narciarstwa biegowego. Tras do biegania nie da się sztucznie zaśnieżać, jak to się robi na stokach. Na szczęście, w ostatnich latach przez przynajmniej kilka tygodni w roku można liczyć na dostatek białego puchu...
Gdzie szukać terenów do biegania? Oczywiście w lasach. Nadają się do tego prawie wszystkie szlaki i ścieżki turystyczne wytyczone przez leśników. Samych szlaków pieszych jest dziś w Lasach Państwowych ponad 22 tysiące. Drugie tyle mamy szlaków rowerowych i konnych, które również świetnie mogą służyć temu celowi. W efekcie każdy mieszkaniec Polski, niezależnie w którym zakątku kraju się znajduje, w ciągu 30 minut dojedzie samochodem do miejsca, gdzie da się pobiegać na nartach. O najbliższych trasach można się dowiedzieć z serwisu Czaswlas.pl lub w siedzibie nadleśnictwa.
Zanim pójdziesz do sklepu
Przed inwestowaniem w sprzęt warto najpierw sprawdzić czy to rzeczywiście sport dla nas. Zanim pójdziemy więc do sklepu, najlepiej jest skorzystać z wypożyczalni. W Warszawie za komplet nart z kijami i buty zapłacimy 10-25 zł za godzinę lub 25-60 zł za dobę. W mniejszych miastach ceny są zbliżone do dolnych stawek spotykanych w stolicy.
Decydując się na zakup nart biegowych, najpierw należy sobie zadać pytanie: jak będziemy biegać? Początkujący, na pewno powinien odpuścić sobie narty wyczynowe, dla zawodowców, i raczej nie zastanawiać nad nartami sportowymi, przeznaczonymi do startów w zawodach dla amatorów.
Naukę najlepiej zacząć na nartach klasy turystycznej. Wielu producentów wyróżnia jednak zamiast niej trzy jeszcze węższe kategorie. Narty fitness są przeznaczone dla osób regularnie biegających na nartach, traktujących tę dyscyplinę jako normalną aktywność fizyczną, ale niemających zacięcia sportowego. Rekreacyjne polecane są dla osób, dla których to rodzaj turystyki, jeżdżących czasami poza przygotowanymi trasami, w łagodnym terenie – dlatego narty takie są nieco szersze, by nie zapadały się w śniegu. Deski back country przeznaczone są do poruszania się po trudniejszym terenie. Są nie tylko szersze, ale i krótsze. Często mają wzmacniane krawędzie.
Dla początkujących zdecydowanie najlepszym wyborem będą narty rekreacyjne: stabilniejsze i nieco wolniejsze. Niektórzy firmy oferują też inne narty dla mężczyzn i inne dla kobiet. Te dla pań, poza odmienną kolorystyką, są często nieco sztywniejsze, co ułatwia bieganie.
W jakim stylu
Kolejną ważną sprawą do rozważenia jest styl, którym zamierzamy biegać. Jeśli dopiero zaczynamy naszą przygodę z biegówkami, będzie to z pewnością styl klasyczny. Jest spontaniczny - nasze ciało wykonuje ruchy zbliżone są do tych, co przy chodzeniu lub bieganiu - łatwiejszy do opanowania, niż bardziej - techniczny – styl łyżwowy. Ten może się okazać naturalny dla osób, które regularnie jeżdżą na rolkach - jest o ok. 10-15 proc. szybszy od klasycznego, ale też wymaga od biegacza lepszej kondycji.
Przewaga stylu klasycznego nad łyżwowym polega m.in. na tym, że można nim biegać nawet w kopnym śniegu i w trudnym terenie. Drugi wymaga szerokich i ubitych tras, takich jakie spotkamy w zasadzie tylko na zawodach.
Narty do stylu klasycznego są o 10-20 cm dłuższe od tych do stylu łyżwowego, a kijki o 10-15 cm krótsze. Deski klasyczne są dużo bardziej wygięte (środkowa część unosi się nad podłożem), noski są wyższe, a taliowanie głębsze (ułatwia to skręcanie). Są też elastyczniejsze. Wybierając sprzęt, powinniśmy przyjrzeć się ślizgom. W połowie dostępnych na rynku nart do stylu klasycznego ślizg pod stopą biegacza ma fakturę przypominającą rybią łuskę - taka budowa ślizgu ułatwia narciarzowi odbicie się. W klasycznych ślizg pod stopą trzeba smarować „na trzymanie", a na pozostałej długości - „na poślizg". Narty z rybią łuską na ślizgu są więc łatwiejsze w przygotowaniu, ale też nieco wolniejsze.
Fachowcy nie polecają zakupu nart uniwersalnych. Bieganie na nich sprawi mniej przyjemność, niż na przeznaczonych do konkretnego stylu. Niemożliwe jest też bieganie na przemian różnymi stylami podczas jednego wypadu, bowiem konieczne jest zastosowanie odmiennej techniki smarowania.
Biegówki różnią się od siebie także sztywnością, choć zwykle dotyczy to sprzętu wyczynowego i sportowego. Generalną zasadą jest, że im narciarz jest cięższy i silniejszy, tym sztywniejsze narty może wybrać.
Buty dobieramy do rodzaju nart, których będziemy używać. Przy stylu klasycznym buty są nieco niższe i mają bardziej elastyczną podeszwę niż przy stylu łyżwowym.
Ubrania nie są, na szczęście, tak kosztowną inwestycją, jak w wypadku narciarstwa zjazdowego. Włożyć można ocieplane legginsy, a nawet spodnie rowerowe. Zupełnie natomiast nie sprawdzą się kombinezony, których używamy na stoku narciarskim - są zbyt obcisłe i sztywne, przez co krępują ruchy. Nie ma potrzeby, przynajmniej na początku, inwestować w bardzo drogie kurtki, technologiczne bluzy i termiczną bieliznę. Dopóki nasz bieg na nartach będzie przypominał codzienny spacer, możemy z powodzeniem używać codziennych ubrań, o ile będą chroniły przed wiatrem. Dopiero kiedy zaczniemy uprawiać ten sport intensywnie, pomyślmy o zakupie specjalistycznego stroju.
Spacer na deskach
Bieganie na nartach wpływa na nasz organizm podobnie, jak nordic walking, który przecież powstał jako forma letnich treningów dla… uprawiających bieganie na nartach. Sunąc na biegówkach, wykorzystujemy dwa razy więcej mięśni niż podczas chodzenia, a prawdopodobieństwo nabawienia się kontuzji nie jest większe niż czasie zwykłego chodzenia po śniegu. Już w czasach prehistorycznych mieszkańcy Północnej Europy zaczęli używać czegoś, co przypominało narty, właśnie po to, by ułatwić sobie poruszanie się po pokrytym śniegiem terenie. A we współczesnej Skandynawii każdy, przynajmniej raz w życiu, miał biegówki na nogach.
To doskonały zimowy trening dla tych, którzy na co dzień biegają lub jeżdżą na rolkach, a także świetnym sposób na wzmocnienie nóg dla wszystkich planujących ferie na stoku narciarskim. Szczególnie zdrowe jest uprawianie tego sportu w lesie, gdzie powietrze jest wspaniałe, bez porównania czystsze niż w mieście, w którym przebywamy na co dzień, a cisza i spowite w bieli drzewa podziałają na nas kojąco. Czego chcieć więcej?
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Historia
Historia
W 1286 r. miasto Gubin zawarło transakcję handlową, której skutki wpływały przez wieki na jego rozwój, będąc głównym źródłem dochodu. Mieszkańcy Guben kupili od Henryka Dostojnego wieś Tholmer ze wszystkimi prawami i przyległościami – choć zniszczona przez Husytów miała wokół cenne lasy i łąki. Wieś rozłożona była w pobliżu dzisiejszego Dzikowa, 8 km na wschód od Gubina. Nabycie tego terenu okazało się dla miasta wartością, która przez stulecia nieustannie rosła. Był to początek boru miejskiego porastającego malownicze wzgórza. Posunięcie było bardzo uzasadnione, gdyż miasto mogło rozwijać się wówczas jedynie w kierunku wschodnim (w pozostałych kierunkach gospodarzyły klasztory).
W 1726 r. mieszkańcy Guben wnieśli zażalenie na władze miejskie w kwestii nieprawidłowego administrowania lasami miejskimi. Chodziło o udostępnianie drewna wielu wsiom i przewidywalnie wielokrotnie wyższy zysk z boru. Wskutek interwencji władze ograniczyły dostęp do zbierania drewna (dwa dni w tygodniu) oraz uprawniono do tego tylko obywateli Gubina. W 1822 r. do administrowania lasem powołano deputację leśniczą (złożoną z burmistrza, członka rady miejskiej i czterech mieszkańców oraz w późniejszym czasie nadleśniczego).
25 maja 1830 r. przeszła nad miastem i lasem potężna burza, która przewróciła ok. 140 tyś. drzew, a jej skutki widoczne były przez 10 lat. Powalone drewno wykorzystano do odbudowy uszkodzonych budynków. Z kolei w 1840 r. las nawiedziły wielkie pożary.
Po tym okresie gospodarka leśna stała się bardziej zyskowna a wszystkie dzielnice się rozwijały, dzięki trafnym decyzjom ówczesnego burmistrza Bothmera. Wybudowano nadleśnictwo w Dzikowie, a pierwszy leśnik uzyskał mieszkanie służbowe. W kolejnych kilku latach miało miejsce kilka klęsk owadzich, z którymi wspólnymi siłami walczyłi mieszkańcy Miasta Guben, pochłoneło to za sobą koszt wielu tysięcy marek. W 1888 r. prowadzono w lasach odwierty poszukiwawcze węgla brunatnego, ale okazały się niewielkie i nieopłacalne. Biuro Miejskiego Nadleśnictwa w Dzikowie działało do II wojny światowej. Budynek został wyburzony w 1999 r. z powodu modernizacji drogi krajowej.
Powierzchnia ok. 6000 ha lasów miejskich podzielona była w tamtym okresie na 6 leśnictw.
KALENDARIUM:
ZARZĄDZANIE LASAMI PRZED 1945
• 1822 – powołanie deputacji leśniczej do administrowania lasami miasta Guben
• 1841 – wybudowanie z funduszy miejskich budynku Biura Stadtforst Guben w Heidekrug (dziś – Dzikowo)
- powierzchnia lasów miejskich – ok. 6000 ha
- podział administracyjny na 6 leśnictw: Heidekrug, Mückenberg I, Augustwalde, Mückenberg II, Panicke, Tiefensee
ORGANIZACJA ADMINISTRACJI LEŚNEJ PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ
• 1944 – powołanie Naczelnej Dyrekcji Lasów Państwowych (dekret PKWN)
• 1945 – powstanie Dyrekcji Lasów Państwowych Okręgu Legnickiego, założonej przez „grupę operacyjną" pod kierunkiem Stanisława Gorzkowskiego
• Do XII 1946 – powołanie 56 nadleśnictw (w tym: Brzózka, Niemaszchleba oraz Jasienica)
UPAŃSTWOWIENIE LASÓW MIEJSKICH MIASTA GUBIN
Ustawa z 18 listopada 1948 r. Na mocy, której lasy miasta Gubin stały się własnością Skarbu Państwa.
Art. 1. Lasy i grunty leśne stanowiące własność związków, samorządu terytorialnego, przechodzą z mocy prawa na własność Państwa.
Art. 10. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia /.../
(Dziennik Ustaw z 11.12.1948 r. nr 57 poz. 456)
PRZYSPIESZONA INWENTARYZACJA ZDAWCZO-ODBIORCZA
• Komisja powołana Zarządzeniem Dyrektora Lasów Państwowych Okręgu Legnickiego w Zielonej Górze z dnia 21 grudnia 1948 r. w trybie pilnym przejmuje wszelki majątek dotychczasowych Lasów Miejskich – według stanu na dzień 23 grudnia 1948 r.
• Choć oficjalną datą powstania Nadleśnictwa Gubin jest 1stycznia 1949 r., to jednak musiało ono funkcjonować już w drugiej połowie grudnia 1948 r. (od 23 grudnia 1948 r.). Świadczy o tym także archiwalna mapa Dyrekcji Lasów Państwowych okręgu Legnickiego" z adnotacją „Rok wykonania 1948" i widocznym Nadleśnictwem Gubin
POCZĄTKOWY OKRES FUNKCJONOWANIA NADLEŚNICTWA GUBIN
• Zasięg terytorialny zbieżny z zasięgiem dawnych Lasów Miejskich (5633 ha)
• 1950 r. – opracowanie Prowizorycznego planu urządzenia gospodarstwa leśnego na okres 1.01.1951 – 30.09.1962 r.
powierzchnia Nadleśnictwa – 7086 ha
leśnictwa (8) – Augustowo, Dębowiec, Komorów, Dzikowo, Łysa Góra, Kaniów, Pole, Bieżyce
• 1960 r. – komisyjne uznanie pierwszych dwóch wyłączonych drzewostanów nasiennych sosny gubińskiej
łączna powierzchnia – 17,60 ha (w skali kraju wyznaczono wówczas 1515 ha WDN)
• 1962 r. – przystąpienie do opracowania Definitywnego planu urządzenia gospodarstwa leśnego na okres 1.10.1962 – 30.09.1972 r.
powierzchnia Nadleśnictwa – 7024 ha
leśnictwa (5) – Augustowo, Komorów, Dzikowo, Pole, Kaniów
• 1972 r. – pożar przy torach PKP o powierzchni 27 ha (obejmuje fragmenty 6 oddziałów leśnych)
• Lokalizacja – bliskie sąsiedztwo największego w tym regionie pożarzyska z 1958 r. nazywanego do dziś „Spalonka" o powierzchni 111 ha w dawnym Nadleśnictwie Niemaszchleba
NAJWIĘKSZA REORGANIZACJA W HISTORII LP
• 1 października 1972 r.
Likwidacja ościennych nadleśnictw:
- Nadleśnictwo Chlebowo – Nadleśniczy mgr inż. Józef Przybylski
- Nadleśnictwo Gubin – Nadleśniczy Wacław Mazan
- Nadleśnictwo Jasienica – Nadleśniczy inż. Adam Konopczyński
Powstanie trzy obrębowego Nadleśnictwa Gubin
Nadleśniczy mgr inż. Oleg Sanocki (kieruje Nadleśnictwem Gubin do 31.12.1988 r. 16 lat)
WSPÓŁCZESNA LOKALIZACJA NADLEŚNICTWA GUBIN
• 1973 r. Genetyka-selekcja – na terenie obrębu Gubin wyznaczono oraz komisyjnie zakwalifikowano 7 drzew doborowych sosny gubińskiej
w następnych latach liczba ta osiągnie pułap 58 drzew.
stan obecny wynosi 43 szt.
• 1975 r. – wyznaczenie na terenie obrębów Gubin i Chlebowo 1128 ha bloków upraw pochodnych i założenie pierwszej uprawy pochodnej. Na dzień dzisiejszy wypełnienie bloków wynosi 412 ha (37%)
• 1975 r. – założenie nowej, zespolonej szkółki leśnej w Gębicach (powiększenie istniejącej 80 arowej szkółki), powierzchnia – 6,50 ha (likwidacja ponad 30 małych szkółek gospodarczych w leśnictwach)
• Czerwiec 1976 r. – oddano do użytku 12 - rodzinne osiedle przy ul. Gen. Waszkiewicza (dziś ul. Kresowa)
• 1980 r. - montaż kamery telewizyjnej na potrzeby ochrony przeciwpożarowej przy leśniczówce leśnictwa Chlebowo (funkcjonowała do roku 1996), 4 lata później (1984r.) zamontowano kamerę przeciwpożarową przy siedzibie Nadleśnictwa
• 1980 r. - komisyjne wyznaczenie na terenie obrębu Gubin 3 wyłączonych drzewostanów nasiennych (WDN) sosny gubińskiej (oddz. 70, 117, 182)
• 4.07.1984 r. – utworzenie rezerwatu faunistyczno-florystycznego „Dębowiec" (obręb Gubin)
Przedmiot ochrony:
- starodrzew dębowy (ponad 250 lat)
- stanowisko jelonka rogacza oraz kozioroga dębosza
• 19.02 1987 r. utworzenie drugiego rezerwatu – „Uroczysko Węglińskie" (obręb Jasienica)
Przedmiot ochrony:
- starodrzew dębowo-bukowo-świerkowy z licznymi dębami pomnikowymi
• 1986 r. – 2 pożary przy torach PKP o łącznej powierzchni 17 ha
Lokalizacja – bliskie sąsiedztwo „Spalonki" (pożarzyska z 1958 r.) oraz pożarzyska z roku 1972
Przyczyna – zapalenie od iskrzących hamulców w jadącym pociągu
• 1988 r. – budowa nowoczesnej metalowej 33-metrowej dostrzegalni w Luboszycach (obręb Jasienica)
• 1989 r. – budowa dostrzegalni metalowej w Dzikowie (obręb Gubin)
• 1991 r. – gradacja boreczników
zabiegiem agrolotniczym objęto 7152 ha lasu (głównie obręb Gubin i Chlebowo)
• 1993 r. – oddanie do użytku nowo wybudowanego osiedla mieszkaniowego w Dzikowie (5 bloków) wraz z lokalną oczyszczalnią ścieków
• 1994 r. - komisyjne uznanie na terenie obrębu Gubin wyłączonego drzewostanu nasiennego sosny gubińskiej (oddz. 144)
• 1995 r. - otwarcie lądowiska o nawierzchni trawiastej w Wałowicach (obręb Chlebowo), w bezpośrednim sąsiedztwie wykonano zbiornik wody do celów gaśniczych
• 1996 r. – prywatyzacja prac leśnych: powstanie pierwszych prywatnych firm wykonujących prace na zasadzie usług.
1 marca – powstaje 12 ZUL
1 września – działają 32 ZUL-e
• 1996 r. – otwarcie ścieżki przyrodniczo-leśnej w Dzikowie
• 1997 r. - ustanowienie użytków ekologicznych śródleśne bagna i moczary oraz jezioro Płocie, łącznie 24 obiekty, powierzchnia 142ha
• 6.06.1998 r. – obchody 50-lecia Nadleśnictwa Gubin - odsłonięcie przy siedzibie Nadleśnictwa pamiątkowego kamienia z okolicznościową tablicą, zaopatrzoną w tekst: „Na pamiątkę tym, którzy gubińskie lasy chronili, hodowali i powiększali ich zasoby oraz przesłanie dla następców, by dzieło to kontynuowali"
• 1998 r. – budowa i uroczyste otwarcie nowej metalowej dostrzegalni pożarowej w Strzegowie (obręb Jasienica) - inwestycja dofinansowana przez Unię Europejską z programu „Eurolas Phare CBC" 2001r. oraz budowa dostrzegalni metalowej w Chlebowie (obręb Chlebowo) - inwestycja dofinansowana przez Unię Europejską z programu „Eurolas Phare CBC" i NFOŚiGW
• 1999 r. – założenie plantacji nasiennej sosny gubińskiej koło Kumiałtowic (obręb Jasienica), stan wyjściowy 2567 szczepów z 55 klonów
• 2000 r. – przebudowa dachu na budynku administracyjno-biurowym. Pod dachówkami znaleziono ukrytą butelkę, w której była deszczułka z tekstem i datą 20.09.1912r.
• 2001r. (marzec) – w terenie oznakowano drogi pożarowe.
• 11.05 - 2.07.2001r. – gradacja barczatki sosnówki, brudnicy mniszki i strzygoni choinówki. Zabiegiem agrolotniczym objęto 6.815 ha lasu (głównie obręb Gubin i Chlebowo)
• 29.06.2001r. – Nadleśnictwo Gubin w ramach RDLP w Zielonej Górze uzyskuje certyfikat Forest Stewardship Council (FSC) nr SGS-FM/COC/0739
Obchody 80-lecia Lasów Państwowych
• 4.04.2004 r. - odsłonięcie okolicznościowego pomnika przy nowo założonym arboretum 16.04.2004 r. - posadzenie „Alei 80 Dębów" w Leśnictwie Chlebowo
NAJWIĘKSZE ZDARZENIE KLĘSKOWE W HISTORII NADLEŚNICTWA
• 8 lipca 2004 r. – huragan
W wyniku zniszczeń pozyskano 35 tyś. m³ drewna.
OKOLICZNOŚCIOWY GŁAZ UPAMIĘTNIAJĄCY HURAGAN Z 2004r.
• Jesień 2004 r.
– początek remontu kapitalnego siedziby nadleśnictwa przy ul. Dolnej 19
- przeniesienie biura do tymczasowej siedziby przy ul. Kresowej
• 19 kwietnia 2006r. – posadzenie „Dębu Papieskiego" żywego pomnika na 86 rocznicę urodzin Jana Pawła II
• 2007r. – zakończenie remontu siedziby nadleśnictwa
• 12 października - uroczyste otwarcie zmodyfikowanego budynku
• od 1.02.2009r. - Nadleśnictwem Gubin kieruje mgr inż. Janusz Rogala
Podział administracyjny:
3 obręby leśne:
- Chlebowo
- Gubin
- Jasienica.
11 leśnictw rewirowych:
- Borek, Chlebowo, Drzeńsk
- Dzikowo Dębowiec, Kaniów
- Zawada, Sękowice, Grabice, Strzegów, Suchodół.
