Wydawca treści Wydawca treści

Obiekty edukacyjne

Nadleśnictwo Gubin prowadzi szereg przedsięwzięć z zakresu edukacji leśnej.

Do celów edukacyjnych Nadleśnictwo wykorzystuje obiekty terenowe, takie jak:
  • Budynek Edukacji Leśnej "Sosna Gubińska"
  • ścieżka przyrodniczo-leśna ,,Dzikowo"
  • mini - arboretum przy siedzibie Nadleśnictwa
  • obiekty selekcyjno-nasienne "sosny gubińskiej"
 
Budynek Edukacji Leśnej „Sosna Gubińska" w Dzikowie

Budynek Edukacji Leśnej został dofinansowany z Programu Operacyjnego „Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych obszarów rybackich 2007-2013".

Jest doskonałym miejscem do zgłębiania wiedzy przyrodniczo-leśnej. Pomieszczenie wykładowe wyposażone jest zarówno w tradycyjne środki dydaktyczne takie jak książki, czasopisma, gabloty z eksponatami, dotyczącymi gospodarki leśnej, obrazy, fotografie, jak i w jeden z najbardziej nowoczesnych audiowizualnych sprzętów – monitor dotykowy. Ta 70.calowa tablica umożliwia prezentację filmów przyrodniczych z jednoczesnym aktywnym udziałem oglądających. Odpowiednie oprogramowanie edukacyjne o tematyce przyrodniczej daje możliwości wykonywania zadań o charakterze interaktywnym, pobudzając percepcję uczestników zajęć. Dzięki temu zapamiętywanie wiadomości staje się dużo bardziej efektywne, a ich przekazywanie pozostaje jednocześnie świetną zabawą. Bezpośrednie otoczenie „Sosny Gubińskiej" sprzyja prowadzeniu lekcji terenowych – obszerny plac wyposażony jest zarówno w barwne tablice edukacyjne, jak i specjalnie wyznaczone miejsce na ognisko. W bezpośrednim sąsiedztwie Budynku Edukacji Leśnej bierze początek ścieżka przyrodniczo-leśna ,,Dzikowo".
 
 

Ścieżka przyrodniczo-leśna „Dzikowo” (długość 4,7 km).

Trasa edukacyjno-spacerowa rozpoczyna się i kończy w miejscowości Dzikowo, nieopodal przystanku autobusowego, w bezpośrednim sąsiedztwie BEL „Sosna Gubińska”. Dojście oznakowane jest wielkoformatową tablicą informacyjną oraz strzałkami kierunkowymi. Ścieżka obejmuje łącznie 22 przystanki tematyczne, zaopatrzone w tablice opisowe oraz obiekty terenowe, posiadające charakter eksponatów. Początek trasy usytuowany jest przy ozdobnej, drewnianej „bramie do lasu”, z planem trasy i obrazkowymi informacjami o zasadach właściwego zachowania się w lesie. Pierwsza napotkana tablica przybliża istotę ekosystemu leśnego. Następna – przedstawia życie i rolę mrówek w lesie. Trzy kolejne tablice opisują różne aspekty obecności owadów lesie. Podczas dalszej wędrówki napotkamy tablice, poświęcone zwierzętom leśnym, tajemniczej regularności ptasiego śpiewu, warstwowej budowie lasu, ochronie przeciwpożarowej, a nawet problematyce śmieciowej. Zobaczymy oryginalne pułapki feromonowe, paśnik, lizawkę, słupek oddziałowy i wiele innych obiektów, w tym dostrzegalnię przeciwpożarową (bez możliwości wejścia !). W dalszej części napotkamy tablice, zawierające skondensowane informacje o grzybach, rozpoznawaniu drzew, różnorodnym zastosowaniu drewna oraz o formach ochrony przyrody. Na końcowym odcinku ścieżki zobaczymy 5 drzew, posiadających status  pomników przyrody. Przy najgrubszym z tych sędziwych dębów znajduje się pamiątkowy głaz, poświęcony ofiarom I wojny światowej.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Dramat pomnika przyrody

Dramat pomnika przyrody

Dla mieszkańców Komorowa oraz gubińskich leśników popołudnie 13 czerwca b.r. stało się wyjątkowo pamiętne.

Podczas sobotniej burzy, poprzedzonej ponad trzydziestostopniowym upałem, pod naporem nad wyraz silnego wiatru, w strugach nieomal symbolicznego deszczu, runął wiąz „Wiedźminem”, zwany loklanie także "Mieszkiem"- zwłaszcza przez dzieci i uczniów z miejscowych szkół.  Ten najstarszy i najgrubszy w Polsce wiąz szypułkowy, rosnący w samym centrum wsi, sięgający swym wiekiem czasów sprzed 460 lat, o obwodzie ponad 940 cm, zachwycał majestatycznym wyglądem wiele pokoleń, zarówno miejszańców, jak i turystów i pasjonatów przyrody. 

W 1971 r. uznany został za pomnik przyrody, wówczas jako drzewo o wyskokości 33 m. Nie omijały go ani bezmyślne akty wandalizmu, ani kataklizmy  – „Wiedźmin” przeżył zarówno pożar potężnej kominowej dziupli jak i huragan z 8 lipca 2004 r., który pozbawił go dwóch najwyższych konarów. Od tamtego czasu wysokość drzewa szacowana była już tylko na ok. 17 m. Tegoroczna burza odłamała jedyny istniejący konar, a wyrzeźbiona siłami natury, ażurowa struktura pnia, niejako zapadła się do własnego wnętrza.

„Wiedźmin” –  najstarszy i najgrubszym wiązem szypułkowym w Polsce i Europie , które szesnaście lat temu straciło już dwa konary
w trakcie lipcowej nawałnicy (fot. Andrzej Nowacki, Nadleśnictwo Gubin)


Czy „Wiedźmin” przeżyje ? – dziś trudno to określić.
Wiązy szypulkowe to na ogół żywotne drzewa osiągające wiek od 200 do 400 lat. Nasz lubuski "Wiedźmin"  nie dość, że osiągnął wiek ponad 460 lat to jeszcze udowadniał, ze może przetrwać wiele. Jednak jego aktualny stan jest dość dramatyczny, ale współnie z mieszkańcami gminy Gubin wiemy, że warto jeszcze mieć nadzieję - bo przyroda potrafi równiez pozytywnie zaskakiwać.


Zniszczony konar i zapadnięta do wewnątrz struktura pnia to efekt tegorocznych zniszczeń
(fot. Andrzej Nowacki, Nadleśnictwo Gubin)